De kop is eraf ...

Deze maandag begon zoals op veel bases van YWAM met een basemeeting. Tijd van praise & worship met alle staffmembers en studenten. In Afrika hoeft de muziek niet mooi te klinken, maar wel hard. Alsof iedereen een gehoorprobleem heeft. Anders krijg je het wel. Goede tijd met elkaar waarbij iedereen ook de gelegenheid kreeg om woorden van God door te geven, of beelden, bijbelteksten. Het mooie was dat ze allemaal een rode draad hadden: heiliging, integriteit, trouw, actief worden.

De kop is er af. Vandaag zijn we echt begonnen. Na vele jaren weer een Verrijk je Huwelijk in Zuid-Afrika. En ook nog een speciale, want er zijn 2 echtparen die hem echt volgen. Naast Chris en Tineke een echtpaar dat ook een Family Ministrie heeft op de YWAM base in Worcester, maar daar naast ook twee singles. Een alleenstaande vrouw uit het team van Chris en Tineke en een alleenstaande man die Chris en Tineke via het schoolplein (beide dochters op dezelfde school in dezelfde klas) hebben leren kennen. We doen dus een Marriage en een Singles Enrichment Workshop in een. Dit op zich is al een uitdaging, hoe die twee in elkaar te schuiven. De andere uitdaging is dat het allemaal in Engels gaat. We kunnen gebruik maken van een spik splinter nieuwe Engelse vertaling, die Chris en Tineke afgelopen zaterdag binnen hebben gekregen van de Duitse vertalers. (Hoe zo internationaal? Kun je het nog volgen?)

Voor Maj en mij heel spannend, omdat we eerst dachten een paar dagen voorbereiding te kunnen hebben en zo ook te kunnen wennen aan de hele tijd Engels praten. Dat werd een hele korte gewenningstijd, want in plaats van komende donderdag is het vanmorgen al gestart. En komen we nu elke ochtend van 9 tot 13 uur met ons 8-en bij elkaar. Ook nu is het weer ontzettend leuk om te doen. Bemoedigend ook dat iedereen er serieus werk van maakt. Tijdens de huwelijksgeschiedenissen en de individuele geschiedenissen al veel te weten gekomen over de deelnemers. Nu al is er openheid om toch al persoonlijke dingen te benoemen. Dit is God die het mogelijk maakt om op deze manier met elkaar bezig te zijn.
Het Engels ging ons gelukkig redelijk goed af. Soms even zweten en zoeken naar de juiste woorden, maar iedereen heeft genade met en voor ons en helpt daar waar ze kunnen. De ochtend was dan ook zo om. We hadden zelfs geen zere mond van het Engels praten. Alleen maar een beetje hoofdpijn, maar dat was ook alles.

Vanmiddag hebben Maj en ik met de auto in de omgeving een tocht van ruim 3 uur gemaakt. Wat een schitterende natuur! Al die wijngaarden, de bergen, de luchten, de bomen, struiken en vogels. Zelfs bokkies gezien. Hoewel borden aangaven dat er apen waren (bobbejaan) hebben we ze helaas niet gezien. Het grappige is dat je overal Nederlandse namen tegenkomt. Dat klinkt best wel vertrouwd, maar doordat de setting totaal afwijkt van Nederland klinkt het toch ook wel weer vreemd.
En wat een rust, onvoorstelbaar. Tijden dat je niemand tegen komt. De weg Zwolle naar Hasselt is drukker dan de Zuid Afrikaanse N1, te vergelijken met onze snelweg. Een grote verlatenheid, met bergen, struiken, een enkele boom en een duizendtal ongedierte, maar die hebben we gelukkig niet gezien. En warm dat het was, zeker 35 graden. Het leek wel hoog zomer. (Sorry voor jullie in NL :), we leven ook met jullie mee.) Woorden schieten te kort om de schoonheid van het landschap te beschrijven. Foto’s kunnen slechts een oppervlakkig beeld weergeven van de realiteit. Het beste kun je er zelf heen gaan en het allemaal zelf ontdekken.

Terwijl ik dit schrijf (beter gezegd type) is Maj met Tineke en enkele andere vrouwen van de basis naar een spa hier vlak bij. Zal nog wel even duren voor de dames terug zijn. Ik neem aan dat zij zich eerst lekker willen laten verwennen, met what-ever ze daar ook hebben of doen. Ik zal het straks allemaal wel horen.