Cape Town, Goede Hoop en Baboons.

Afgelopen twee dagen stonden in het teken van Cape Town, maar om daar te komen moesten we eerst van Oudtshoorn naar Cape Town rijden. Een stuk van 470 kilometer. Door de bergen, langs de oceaan, langs de giga grote graanvelden, die net geoogst waren. Ook hier kennen ze onderhoud aan de weg, alleen wordt er dan een stuk weg afgesloten en mag om de beurt 1 richting rijden. Dat kan dan wel inhouden dat je maximaal 20 minuten moet wachten voor je aan de beurt bent.

Na twee weken in de rust te hebben geleefd, na twee weken stille snelwegen (dan ben je dus echt snel weg) opeens de drukte van Cape Town. Heel drukke snelwegen, veel auto’s en veel mensen lopend langs de snelweg. Hele grote townships, deels bestaand uit houten krotten, deels uit stenen huisjes. En heel veel herrie om je heen. Zeker downtown houden de geluiden van rijdende auto’s, claxons, geroep, gefluit, gepraat en wat al niet meer gewoon niet op.

Maar we zijn eerst naar een gigantisch grote mall geweest om bij een christelijke boekhandel wat boodschappen te doen. Wat een luxe hier. Alsof het allemaal goud is wat er blinkt. Het is bijna schrijnend te realiseren in welke luxe je loopt en dan denkt aan de armoe van de townships van 15 minuten eerder. Marleen houdt van shoppen, maar het lukt haar deze reis niet om te gaan shoppen. Een vorm van schuldgevoel blokkeert haar latente kooplust. Bijkomend voordeel is dat het mij in de portemonnee scheelt.

Zaterdag wilden we de Tafelberg op, maar er lag een dik tafelkleed op, dus we zijn vertrokken naar Kaap de Goede Hoop. Onderweg werd het weer beter, zonnetje erbij, hogere temperaturen en hebben we in Simons Town een stop gemaakt om de pinguins te bekijken. Die lopen daar in het wild rond en voor de mensen was er een boardwalk. Op die manier konden we heel dicht bij deze leuke beesten komen en mooie foto’s maken. Na een uurtje bij de pinguins op bezoek te zijn geweest gingen we verder.
Na een stukje rijden over de kustweg, strak tegen de oceaan en vlak langs de bergen kwamen we opeens baboons tegen, die met z’n achten langs de weg liepen. Twee grotere, eentje met een kleintje hangend onder de buik en een ander met een kleintje op de rug, en daartussen liepen er 6 minder grote tussen. Auto’s stopten om foto’s te kunnen maken, maar ook om deze apen voorrang te geven. Je wilt geen ruzie met deze beesten krijgen. Ze zijn familie van bavianen en die kunnen agressief zijn. Baboons ook, zoals we later zullen ervaren.

Kaap de Goede Hoop is niet het zuidelijkste punt van Afrika, zoals ik vroeger op school heb geleerd. Dat is Agulhas, maar het is wel een heel mooie plek met een bruisende oceaan, mooie bergpartijen om op te klimmen en te genieten van de wind, de zee en de zon. Het is adembenemend mooi. En zeker op de berg is het heel rustig, maar weinig mensen gaan de berg op. Jammer want dan missen ze Rock Rabbits, ze lijken op een kruising tussen konijnen en cavia’s. Ze zijn gewend aan mensen, ze lopen niet snel weg. Alleen als je iets te dicht bij komt, dat is binnen handbereik, dan rennen ze weg.

Op de weg terug gingen we bij een informatiecentrum wat drinken. Voor we iets hadden besteld, kwamen er twee baboons aan gelopen. Die weten dat op deze plek gegeten wordt en daar willen zij ook deel aan hebben. Een van de medewerkers van het infocentrum zag de apen en vloog naar buiten om ze weg te jagen. Een van die apen schrok hier zo van dat die weer tot onze schrik in onze richting begon te rennen. Vlak voor Marleen schoot hij weer een andere kant op om snel langs een regenpijp klimmend naar het dak weg te vluchten. Andere baboons probeerden ook nog even dichterbij te komen, maar werden door de medewerkers weg gejaagd. Later die dag zagen we een krantenartikel dat ging over een vrouw die in Simons City door een baboon was aangevallen en gebeten. Het zijn dus wel beesten waar degelijk rekening mee moet worden gehouden.

Eind van de middag gingen we weer terug naar Cape Town in de hoop dat we Tafelberg op kunnen. Toen wij tegen 18 uur bij het begin van de kabelbaan aankwamen bleek dat er een stroomstoring was waardoor de kabelbaan stil stond. Het leek er niet op dat op korte termijn het weer zou doen en omdat er nog een grote groep mensen stond te wachten en om 19 uur al de laatste gang naar boven zou zijn, zou er weinig tijd zijn om boven op de Tafelberg te kunnen zijn. We besloten dus niet naar boven te gaan, maar koers te zetten naar Worcester, terug naar de Base van Chris en Tineke. Aldaar werden we onder luid gejuich en met veel knuffels ontvangen door de kids. Heerlijk genoten van het gezelschap en de heerlijke vertrouwde koffie van Chris. Home sweet home…….