Een Lekker-even-niets-doen-dag in Oudtshoorn

Nu even niet reizen. Nu even niet uren in de auto zitten. Nu even niet nadenken over waar we de komende nacht zullen slapen. Vandaag doen wij even niets. Het is ook zo mooi hier, dus waarom verder rijden? Vandaag een hele dag in Oudtshoorn en het was warm vandaag. Zonder wind zelfs heet. Strak blauwe lucht en een fel schijnende zon. Gelukkig dat er een verfrissende bries is, die het aangenaam maakt. Lopend door het stadje kan je niet anders dan het tempo aanpassen. Niet op z’n Nederlands door gaan, maar rustig aan doen. Niet het mooie weer overleven, maar leven. We doen dat toch al te weinig, zeker wanneer we volgende week weer door het werk worden opgeslokt.

Als je zo rondrijdt en bekijkt hoe en waar iedereen werkt valt het op dat er meer met de hand wordt gewerkt. Bij wegwerkzaamheden geen grote hoeveelheden aan machines, maar juist heel veel mensen. Iemand die met een vlaggetje zwaait om het verkeer te laten weten dat er langzamer gereden moet worden. Verder op weer iemand met een vlag en waar er daadwerkelijk wordt gewerkt ook iemand met een vlaggetje in haar hand, want meestal doen dit werk de vrouwen. En dan zie je soms letterlijk tientallen werkers, wat ze doen zie je niet echt, maar het zal wel nuttig zijn. Bij pauzes liggen ze met bosjes in de berm, onder een boom. Heel relaxt, alsof ze echt de tijd nemen om te genieten, om te leven. Uiteindelijk is leven meer dan werken.
Je ziet het ook aan het tempo waarmee men over straat loop. Het lijkt op slenteren, maar als het warm is wil je ook niet stevig doorlopen. Deden wij vandaag ook niet. Ben niet gek. Ik ga mij niet in het zweet lopen om Oudtshoorn te bekijken.

En of het waar is weet ik niet, want als blanke toerist is het niet makkelijk om echt contact te krijgen met de zwarte Afrikaner, waardoor ik het meer idealiseer dan het daadwerkelijk is, maar het lijkt wel dat de zwarte Afrikaner weet hoe hij meer uit het leven haalt. Niet door meer in minder tijd te doen, maar door, als het ware, het leven in te drinken. En ik weet ook heus wel dat velen dat ook letterlijk doen en dat ze zich lam drinken, maar dat bedoel ik hier niet.
Aan de andere kant lees ik ook in een foldertje over een tour naar een Township dat van de daar wonende volwassenen en jongeren 93% werkloos is. Wat van generatie op generatie over gaat, waardoor mensen ook een gedrag krijgen van “waarom druk doen, morgen is er weer een dag met niets doen”. En je kan het hen niet kwalijk nemen. Door de apartheid is bij een groot deel van de inwoners van de Township het enthousiasme om van het leven iets te maken ook weg genomen, door ze weg te stoppen in townships, door ze geen kansen op werk te geven, doordat ze moeilijker toegang tot vervolgonderwijs hebben.

Wat een plezier is het dan om te gaan tanken. Je wordt met armen wijdt gespreid begroet, men heeft plezier in het werk. Ze hebben plezier onderling, ze zijn gewillig om de ramen te wassen, bandenspanning te controleren. Er wordt voor je getankt. Ze lopen mee naar de kassa of de mobiele pinautomaat wordt naar de auto gebracht. Je hoeft je auto niet eens uit. Kom daar in Nederland eens voor. O ja, je wordt wel geacht een fooi te geven voor al hun moeite van, en nu even niet schrikken 3 a 5 rand. Omgerekend naar euro’s is dat ongeveer 35 a 55 cent. En ze zijn er blij mee, dankbaar voor; wij doen het niet voor dat schijntje, toch?

Als ik volgende week thuis ben en het regent, het is koud, ik zit weer in de sleur van alle dag, dan denk ik weer aan die medewerkers bij de tankstations. Dan weet ik weer hoe ik moet leven.