De laatste dagen / bij Walt Disney's Epcot

Als laatste op deze reis toch nog naar een park: Epcot, op het giga grote terrein van ca 50 km2 van Walt Disney World. Deze World bestaat uit 4 Disneyparken, 1 ESPN park, stuk of 15 ressorts, 10 hotels, 1 camping, Disney Entertainment (groot park met vermaak en winkels) en dan nog tientallen andere dingen die je kunt doen. Maar wanneer je in het park op de wegen rijd, meestal 6-baans wegen met gescheiden rijbanen, zie je niets, helemaal niets van de parken en attracties.
Epcot heeft geen achtbanen waarin je over de kop vliegt, dus gelukkig kan ook Marleen in de attracties. De entree is met $82 per persoon niet goedkoop, maar als je bedenkt dat we er 11 uur geweest zijn, dan viel het nog mee.

Het mooie van Disney is dat alles tot in de puntjes perfect is verzorgd. Alles klopt gewoon. De attractie Fast Ride geeft je vanaf de eerste stap het gevoel dat je deel bent van een onderzoeksteam. Je loopt door een hal waar allerlei statische testen worden uitgevoerd. Overal opengewerkte, in elkaar gebutste auto’s, verkeersborden, onderzoeksresultaten, dummypoppen, en dergelijke. Voor we de auto in mochten stappen kregen we een briefing. Daarna in een 6-persoonsauto, scheuren door bochten, langs vrachtauto’s en hard door de bochten.
We hebben een ruimtereis gemaakt naar Mars. Eigenlijk twee. De eerste zaten we in een capsule-achtige ruimte en werd een 3-d filmpje gestart die het idee gaf dat we een reis naar Mars maakten. Dat was leuk, dus Marleen durfde het aan om de andere versie te doen, die een meer thrilleffect zou bezorgen. We hebben het geweten. Hoe ze het deden ik weet het niet, maar we voelden de G-krachten, de gewichtloosheid, het heen en weer schudden van het ruimteschip. Allemaal net echt. Marleen werd er misselijk van en buiten gekomen had zij echt tijd nodig om bij te komen. Waarschijnlijk dat ze dit niet nog een keer gaat doen.
Maar wat dacht je van praten met een schildpad? Een animatie, waar waarbij de schildpad echt reageerde op wat er gebeurde bij het publiek. Kinderen konden vragen stellen aan de schildpad en daarbij reageerde de schildpad heel direct op de kinderen. Het was een animatie, maar het leek zo echt en het was heel leuk. Net alsof er een echte schildpad praatte met die kinderen. Het leek wel magie.
En zo waren er nog verschillende geweldig mooie attracties, zoals Soarin. Zweven door de lucht boven Californie. Het was alleen niet in 3-d, anders was het net echt.

Van verschillende landen hadden ze diverse gebouwen nagemaakt, zodat er een steeds een ander straatje ontstond: een Engels straatje, een Frans buurtje, en zo was er een Canadees hoekje, Mexicaans, een van Noorwegen, uiteraard ook een Amerikaans. In die straatjes / buurtjes kon je dan ook producten kopen van het land of waar zo’n land bekend om was. Frankrijk natuurlijk lekkere geurtjes, Engeland thee en koekjes, Amerika funnelcake, Japanse restaurants. Elk straat was zo mooi nagemaakt dat je ook het gevoel had er echt te zijn: de Eiffeltoren, het San Marco plein, Duitse Bierstube.

De klapper van de avond was het afsluitende vuurwerk. Vanaf pontons die op het grote meer dreven werd een (uiteraard) giga vuurwerk afgestoken. Met muziek, licht en een grote wereldbol. Dat duurde zo’n 20 minuten.

Het zou geen Disney zijn zonder de giftshops. We hebben hier lang en uitgebreid rond gelopen. Alles wat er maar te koop is met het Disney logo is hier te koop. Wij zullen wel te Europees zijn, want wat wij leuk vinden aan t-shirts of sweater of jas was niet in onze maat. Wat wel in onze maat was vonden wij niet leuk om niet mooi. Met andere woorden, in tegenstelling tot zoveel duizenden die wel iets hebben gekocht, gingen wij met lege handen naar huis. Maar wel met vele en mooie herinneringen.

En zo kwam onze reis naar de VS weer tot een eind. Nog 1 nachtje in het ressort, dan weer de autoreis terug naar Tallahassee, de vlucht naar Atlanta en daar overstappen op de vlucht naar Schiphol. En zo waren wij zaterdag, na een treinreisje naar Zwolle, tegen 4 uur weer thuis.

Wij voelen ons zeer gezegend om weer zo’n reis te hebben kunnen maken. Deels met een doel en deels als vakantie. Het nuttige met het aangename verenigd. Het was goed om te zien waar Kait is opgegroeid, om kennis te maken met haar familie en daar mee om te gaan. Te ontdekken hoe mensen daar denken, leven en wonen. Het echte Amerika ontdekken. Via deze blog hebben we jullie deel willen maken van onze belevenissen en we hopen dat jullie er van hebben genoten. We realiseren ons dat het slechts ten dele kan om anderen helemaal mee te nemen in onze belevenissen. Het beste is om er zelf heen te gaan en het allemaal zelf te beleven en ondergaan.